شمارهٔ ۱۰۵

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

دل بی غم دلفروز نتوان آورد
جان در طلبش به سوز نتوان آورد
گرچون شمعم هزار شب بنشانند
بی سوز تو شب به روز نتوان آورد