رباعی شمارهٔ ۲۴۵

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

ای کرده تن و جان مرا مسکن غم
در باغ دلم شکفته شد سوسن غم
تا پای مرا کشید در دامن غم
غم دشمن من شده است و من دشمن غم