شمارهٔ ۱۶

عطار / مختارنامه / باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق

خود را ز تو بیگناه مینتوان داشت
دل جز به غمت سیاه مینتوان داشت
از دردِ تو بادِ سرد من چندان است
کز باد کُلَه نگاه مینتوان داشت