شمارهٔ ۱۷

عطار / مختارنامه / باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق

مهری که ز تو در دل من بنهفته است
با تو به زبان اگر نگویم گفته است
وقت است که طاق و جفت گویم با تو
در طاق دو ابروی تو چشمت جفت است