شمارهٔ ۱۱

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

ای پیش تو سرو و ماه پیوسته رهی
با قد چو سرو و با رخ همچو مهی
مه چهره و سرو قد بسی هست ولیک
تابندهتر است ماه بر سروِ سهی