شمارهٔ ۱۲

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

چون ماه، به قطع، آب روی تو نداشت
یک ذرّه ز آفتاب روی تو نداشت
خورشید که جملهٔ جهان روشن از اوست
شد زرد از آنکه تابِ روی تو نداشت