شمارهٔ ۸

عطار / مختارنامه / باب بیست و ششم: در صفت گریستن

گر جان گویم جای خرابش بنماند
ور دل گویم رای صوابش بنماند
وز دیدهٔ سیل بار خود چتوان گفت
کز بس که گریست هیچ آبش بنماند