شمارهٔ ۹

عطار / مختارنامه / باب بیست و ششم: در صفت گریستن

هر شب چو غمی ز چشم من خون ریزد
گر کم ریزد ز ابر افزون ریزد
چون در مستی ز مرگش اندیشه کنم
هر می که خورم ز دیده بیرون ریزد