رباعی شمارهٔ ۱۵۵

رندی باید، ز شهر خود تاخته‏ای
بنیاد وجود خود برانداخته‏ای
زین نادره‏ای، سوخته‏ای، ساخته‏ای
و آنگه به دمی هر دو جهان باخته‏ای