رباعی شمارهٔ ۱۵۴

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند
پای تو فرو گلست و این پایه بلند
بالغ شده‌ای ببر زباطل پیوند
چون طفل زانگشت مزیدن تا چند