شمارهٔ ۱

عطار / مختارنامه / باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان

آن ماه که از کنار شد بیرونم
در ماتم او کنار شد پر خونم
دوشش دیدم به خواب در،‌خفته به خاک
گفتم: چونی گفت: چه گویم چونم