رباعی ۶۱

خیام / ترانه‌های خیام (صادق هدایت) / ذرات گردنده [۷۳-۵۷]

ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،
بی بادهٔ گُلرنگ نمی‌شاید زیست؛
این سبزه که امروز تماشاگه ماست،
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست!