گزیدهٔ غزل ۱۳۲
تا باد برد بوی تو در باغ پیش سرو
از باد لالهزار کله بر زمین زدست
از بهر آنکه لاف جمال تو میزند
صد بار باد بر دهن یاسمین زدست
گفتم به دل که بر تو که زد ناوک جفا
سوی تو کرد اشارت پنهان که این زدست !