شمارهٔ ۴۱

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

چون وصل، غمم بر غمِ هجران بفزود
بس درد که بر امید درمان بفزود
ازمعنی بینهایتم جان میکاست
چون جمله یکی گشت مرا جان بفزود