شمارهٔ ۴۰

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

چون سنگ وجود لعل شد کانم را
در میبینم قطرهٔ بارانم را
برخاست دلم چنان که ننشیند باز
از بس که فرو نشاندم جانم را