شمارهٔ ۱۰

عطار / مختارنامه / باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید

ماییم که با ما نبود هیچ روا
چون هیچ نباشد نبود هیچ سزا
تو هیچ مباش تا نباشد هیچت
چون هیچ نباشی نبود هیچ ترا