رباعی شمارهٔ ۱۰۳۱

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

چون رنگ بدزدید گل از رخسارش
آویخت صبا چو رهزنان بردارش
بسیار بگفت بلبل و سود نداشت
تا بو که صباا به جان دهد زنهارش