رباعی شمارهٔ ۱۰۳۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
مالیدن دستی که کشیدی بسرش
نگذارد آنکه او به جان و جگرش
آب حیوان همی رسد از اثرش