شمارهٔ ۶۲

عطار / مختارنامه / باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر

چون لایق گنج نیست ویرانهٔ عمر
می نتوان شد مقیم هم خانهٔ عمر
وقت است که درخواب شوم، بو که شوم!
زیرا که به آخر آمد افسانهٔ عمر