رباعی شمارهٔ ۲۳۱

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

آراست بهار کوی و دروازهٔ خویش
افگند به باغ و راغ آوازهٔ خویش
بنمای بهار را رخ تازهٔ خویش
تا بشناسد بهار اندازهٔ خویش