غزل شمارهٔ ۴۵۷
فانی تمام خدمت اوست
باقی به بقای حضرت اوست
از رحمت اوست جمله عالم
او غرقهٔ بحر رحمت اوست
نعمت چه کند چو نعمتاللّه
پروردهٔ ناز و نعمت اوست