شمارهٔ ۱۷

عطار / مختارنامه / باب بیست و یکم: در کار با حق گذاشتن و همه از او دیدن

تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود
جز بندگی و رضا و تسلیم چه سود
پیوسته ز بیم عاقبت می‌سوزی
این کار چو بودنی است از بیم چه سود