رباعی شمارهٔ ۱۳۶۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم
احوال وجود با نوا می‌بینم
وان لحظه که بیخود نفسی بنشینم
عالم همه سر به سر ترا می‌بینم