شمارهٔ ۵

عطار / مختارنامه / باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق

هم زلف تو از برونِ دل در تاب است
هم خطِّ تو از چشمهٔ دل سیراب است
وان نرگسِ نیم مستِ شوریدهٔ تو
گر باده نخوردست چرا پرخواب است