شمارهٔ ۱۷

عطار / مختارنامه / باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق

هر لحظه دل و جان به غمی تازه درند
آواره شده به عالمی تازه درند
گر باشد یک غمم چه غم باشد ازان
یک یک جزوم به ماتمی تازه درند