غزل شمارهٔ ۶۷
نخل بالای تو سر تا به قدم شیرین‌ست
این چه نخل‌ست که هم نازک و هم شیرین‌ست؟
بس که چون نی‌شکری نازک و شیرین و لطیف
بند بند تو ز سر تا به قدم شیرین‌ست
گر چه در عهد تو شیرین‌سخنان بسیارند
کس به شیرین‌سخنی مثل تو کم شیرین‌ست
دم صبح‌ست، بیا، تا قدح از کف ننهیم
که می تلخ درین یک دو سه دم شیرین‌ست
تا نوشت‌ست هلالی سخن لعل لبت
چون نی قند ساپای قلم شیرین‌ست