شمارهٔ ۱۲

عطار / مختارنامه / باب سی و یکم: در آنکه وصل معشوق به کس نرسد

چون کس نرسد به وصل دلخواه ای دل!
تو هم نرسی چند کنی آه ای دل!
میپنداری که ره توان برد بدو
هرگز نتوان برد بدو راه ای دل!