رباعی شمارهٔ ۱۶۶

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

خاقانی را آنکه بود سلطان هنر
چون شمع بسی نشست بر کرسی زر
اکنون چو چراغ است به کشتن درخور
بر نطع نشسته اشک ریزان در بر