شمارهٔ ۲۹

عطار / مختارنامه / باب بیست و ششم: در صفت گریستن

چون شمع، ز بس سوز، خور و خوابم شد
و آرام و قرار دلِ پرتابم شد
از بس که ز دیده ریختم آب چو ابر
از دیده ز پیش مردمان آبم شد