گزیدهٔ غزل ۳۱۳
خوبان گمان مبرکه زاولاد آدمند
جانند یا فرشته و یا روح اعظمند
خوانید روح و امق و مجنون وویس را
کایشان درون پردهٔ این راز محرمند
ای سلسبیل راحت و ای چشمهٔ حیات
بر تشنگان سوخته لطفی که درهمند