شمارهٔ ۱۳

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

بر خویش بسی چو شمع بگریستهام
تا بی تو چرا به خویش نگریستهام
بی سوز تو چون شمع فرو مردم من
چون شمع مگر ز سوز میزیستهام