شمارهٔ ۵۴

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

در عشق رخت چون رخ تو بیشم نیست
قربان تو گردم که جز این کیشم نیست
بردی دل من به زلف و بندش کردی
زانست که یک لحظه دل خویشم نیست