رباعی شمارهٔ ۱۶۰۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای بر نمک تو خلق نانی بزده
بر مرکب تو داغ نشانی بزده
حیفست که سوی کان رود آن بر سیم
پنهان چون جان و بر جهانی بزده