رباعی شمارهٔ ۱۶۵۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

یارب تو یکی یار جفا کارش ده
یک دلبر بدخوی جگر خوارش ده
تا بشناسد که عاشقان درچه غمند
عشقش ده شوقش ده و بسیارش ده