شمارهٔ ۹

عطار / مختارنامه / باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترک دنیا کردن

کارت همه چون که خوردن و خفتن بود
میلت همه در شنودن و گفتن بود
بنشین که من و تو را درین دار غرور
مقصود ز آمدن، همه رفتن بود