رباعی شمارهٔ ۱۸۶

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

ای خورشیدی که نورت از روی امید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
ناگه به چه از باد اجل سرد شدی
گر سرد نگردد این نگارین خورشید