رباعی شمارهٔ ۵۸

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

غم خود که بود که یاد آریم او را
در دل چه که بر خاک نگاریم او را
غم باد امید لیک بس بیمغز است
گر سر ننهد مغز برآریم او را