رباعی شمارهٔ ۱۸۹۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

سوگند همی خورد پریر آن ساقی
می‌گفت به حق صحبت مشتاقی
گر باده دهم به شهری و آفاقی
عقلی نگذارم به جهان من باقی