رباعی شمارهٔ ۱۱۲

اوحدی / دیوان اشعار / رباعیات

تن خاک تو گشت، رحمتی بر خواریش
دل جای تو شد به غم چرا می‌داریش؟
دلبستگییی که با میانت دارم
تا چون کمرت میان تهی نشماریش