شمارهٔ ۴۳

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

زلف تو که بود آرزوئی همه را
جز دیدن او نبود روئی همه را
موئی ز سرِ یک شکنش برکندم
کآویخته بود دل به موئی همه را