رباعی شمارهٔ ۱۸۵۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

در خاک اگر رفت تن بیجانی
جان بر فلک افرازد و شاذروانی
در خاک بنفشه‌ای بپایید و برست
چون برندهد سرو چنان بستانی