شمارهٔ ۶۹

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

بس شب که چو شمع با سحر باید بُرد
در هر نفسی سوزِ دگر باید بُرد
عمری که بدو چو شمع امیدی نیست
هم بر سر پای می بسر باید بُرد