رباعی شمارهٔ ۵۳۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

اندر رمضان خاک تو زر میگردد
چون سنگ که سرمهٔ بصر میگردد
آن لقمه که خورده‌ای قذر میگردد
وان صبر که کرده‌ای نظر میگردد