شمارهٔ ۱۰

عطار / مختارنامه / باب سی‏ام: در فراغت نمودن از معشوق

چون هیچ کسی ندیدهام در خوردش
پیوسته نشستهام دلی پر دردش
ناگاه چو برق بگذرد بر درِ من
چندان بناستد که ببینم گردش