رباعی شمارهٔ ۶۴۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد
خود چیست بجز عشق که آنرا نگرد
بیزار شوم ز چشم در روز اجل
گر عشق رها کند که جانرا نگرد