رباعی شمارهٔ ۱۰۸۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
از جان و خرد تهیست مانند دهل
گبر ابدی باشد کو شاد نشد
از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل