شمارهٔ ۱۸۱

سعدی / مواعظ / قطعات

چو می‌دانستی افتادن به ناچار
نبایستی چنین بالا نشستن
به پای خویش رفتن به نبودی
کز اسب افتادن و گردن شکستن؟