شمارهٔ ۷

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

ای زلفِ تو صد دامِ ستم افکنده
جانِ همه عاشقان به غم افکنده
هرجا که درین پرده وجودی مییافت
یک پرتو رویت به عدم افکنده