رباعی شمارهٔ ۶۴۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

چون صبح ولای حق دمیدن گیرد
جان در تن زندگان پریدن گیرد
حایی برسد مرد که در هر نفسی
بی‌زحمت چشم دوست دیدن گیرد