رباعی شمارهٔ ۲۱۶

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس
نتوان چو چراغ پیش تو داد نفس
با مشعلهٔ عشق تو با دست عسس
قندیل شب وصال تو زلف تو بس